Rury ze szwem i bez szwu – czym się różnią?

Wykorzystywane jako rurociągi, przewody podsadzkowe czy przewody w budowie maszyn, rury stalowe pełnią rozmaite funkcje. Ich największą zaletą jest wytrzymałość i odporność na niskie oraz wysokie temperatury, a także substancje chemiczne.

Krótka historia rur stalowych

Pierwsze rury produkowane były z metali miękkich, głównie z ołowiu. Ich trwalsza wersja ze stali została opatentowana w 1825 r. w Wielkiej Brytanii, gdzie opracowano metodę produkcji rur zgrzewanych doczołowo. Ich średnice zewnętrzne wynosiły wówczas do 76 mm. Większe średnice, nawet do 305 mm, powstały również na wyspach brytyjskich, gdzie niecałe 20 lat później opatentowana została produkcja rur zgrzewanych z nakładką. Pierwsze rury bez szwu zostały natomiast wyprodukowane w 1890 r. w Niemczech. Do ich wytworzenia wykorzystana została metoda walcowania pielgrzymowego, w której wykorzystywany jest walc roboczy do wykonywania wykrojów w materiale, zapewniając wysoką jakość uzyskanego produktu.

Rury ze szwem czy bez szwu?

Największą zaletą rur ze szwem jest możliwość zapewnienia im bardzo dużych średnic. Technologie, wykorzystywane do łączeń, są obecnie na tyle zaawansowane, że gwarantują odpowiednią jakość. Ich sporym atutem jest także atrakcyjna cena. Droższe rury bez szwu są natomiast znacznie bardziej wytrzymałe i nie stwarzają ryzyka przepuszczania żadnych substancji. Z tego względu są najczęściej używane do wykonywania instalacji (np. gazowych) i rurociągów.

Zastosowanie rur stalowych

Rury stalowe są wykorzystywane przede wszystkim do transportu cieczy, gazów i ciał stałych, np. w oczyszczalniach ścieków. Korzysta z nich branża budowlana, energetyczna, górnictwo czy przemysł chemiczny. Rury stalowe znajdują także zastosowanie przy budowie kotłów, wymienników ciepła, a także do wykonywania i wyposażania otworów wiertniczych. Pełnią również funkcje konstrukcyjne, wykorzystywane szeroko w przemyśle lotniczym, motoryzacyjnym, meblowym i budowlanym.