Cynkowanie ogniowe – na czym polega i co daje?

Jak sprawić, by stal stała się jeszcze bardziej wytrzymała? W jaki sposób zminimalizować potrzebę konserwacji przyszłych, wykonanych z niej konstrukcji? Czy można zmniejszyć szkodliwy wypływ korozji? Odpowiedzią na te pytania jest cynkowanie ogniowe – proces, którego efektem jest wyjątkowo solidna stal.

Na czym polega cynkowanie ogniowe?

W największym skrócie cynkowanie ogniowe obejmuje proces mechanicznego nakładania wytrzymałej powłoki cynku na stal. Reakcja pomiędzy cynkiem a stalą odbywa się w ciekłym cynku, najczęściej w temperaturze od 445 do 460 °C. Stal trafia do „kąpieli” na maksymalnie kilkanaście minut, po upłynięciu których następuje stygnięcie – dopiero później wewnętrzna struktura powłoki cynku uzyskuje ostateczną formę.

Skutkiem tego zabiegu jest trwała, nieprzepuszczalna powłoka, która osłania stal ze względu na swój szczególny układ elektrochemiczny. Co ważne, powstająca na skutek reakcji pomiędzy żelazem a cynkiem warstwa ściśle przylega do stali i nawet jeśli ulegnie pęknięciu, to korozja dotknie wyłącznie powłokę, a nie stal.

Przed kilkoma wiekami…

Idea tego, co znane dziś jest jako cynkowanie ogniowe, narodziła się już w 1741 roku, gdy francuski chemik, Melouin odkrył, że powłoka cynku chroni stal przed korozją. Potrzebne było całe stulecie, by jego rodak, Sorel, opatentował proces „galwanizacji” – czyli współczesnego cynkowania ogniowego. Na to, by zabieg wzmacniania stali stał się powszechnym, świat czekał aż do przełomu XIX i XX wieku. Proces został wdrożony w fabrykach wielu krajów, a dzięki temu, że jest stosunkowo najbardziej ekonomiczny, a jednocześnie daje dobre efekty, jest stosowany w niezmiennej formie po dziś dzień.

Obecnie stal cynkowana ogniowo to podstawa szeroko pojmowanego przemysłu. Wykonywane są z niej są np. kwadratowe profile i rury szeroko wykorzystywane między innymi w budownictwie oraz branży wydobywczej.